გაგა ნახუცრიშვილი – ოთხი თავი

გაგა ნახუცრიშვილის ლექსების კრებული „ოთხი თავი“ არა უბრალოდ წარსულის გახსენებაა, არამედ გარდასული დროის სურათების ხატვა გახლავთ. მინიმალისტური პოეზია ამ წიგნში აკვარელით შესრულებულ ნამუშევრებს წააგავს. ყოველი შტრიხი მეტყველი უნდა იყოს, სხვაგვარად სასურველი განწყობა ვერ შეიქმნება. იქნებ ლირიკული პოეზია ყოველთვის განწყობის შექმნაა, მაგრამ ასეთ დროს როცა წარსულის ხატი უნდა გააცოცხლო, შენ ეძებ იმ სიტყვებს, რომელთა მეშვეობითაც აზრის გამოხატვაზე მეტად შთაბეჭდილებების გამომზეურება, ადრეულ პერიოდში მიღებული შეგრძნებების ხელახალი გაღვიძებაა შესაძლებელი. გაგა ნახუცრიშვილმა საკმაოდ რთული გზა აირჩია და, ვფიქრობ, ყველა სიძნელეს კარგად გაართვა თავი. ამას თავისი მიზეზი აქვს: გაგა თავის შემოქმედებაში მუდამ სიტყვათა ნაკლებობას და სისადავეს მიელტვის. საინტერესოა რითმის ადგილი ამ ლექსებში. რითმა მოულოდნელად გამოჩნდება და თითქოს მოულოდნელადვე ქრება, თუმც თავის ფუნქციას ყოველთვის ასრულებს.

ანდრო ბუაჩიძე