მიხეილ ჯავახიშვილი სრულიად შეგნებულად და მიზანმიმართულად ქმნიდა თავის ჩანაწერებს. თავადვე აღნიშნავდა: „დღეში ათიოდე აზრს, ნახულს და გაგონილს ვიწერ უბის წიგნაკში. ეს ამბავი ჩვენს მწერლებს სასაცილოდ არა ჰყოფნისთ. ასე იცინიან ზულუსები და ბუშმენებიც, როცა ევროპიელი კბილებს იხეხავს“. 

ჩანაწერებიდან აშკარად ჩანს, რომ მიხეილ ჯავახიშვილის პირადი და შემოქმედებითი ცხოვრება აღსავსე იყო აღმასვლებით, უპირატესად კი კრიტიკით, ლანძღვითა და მუქარით. ფურცელ-ფურცელ იძერწებოდა მისი სულიერი ბიოგრაფია და მხატვრული ძიებანი. მკითხველის წინაშეა დიდი მწერლის ვნებანი – უამრავი ყოფითი, ეროვნული, სოციალური თუ ლიტერატურული საიდუმლოს ამოსახსნელად.