„თვითონ რომ ვაჟას ქალამნის ერთ თასმად თვლიდა თავს (და ამაში ნატამალიც არ ერია ყალბი თავმდაბლობისა!), მის თანამედროვე მწერლებსა და მკითხველებს კარგად მოეხსენებოდათ გაბრიელ ჯაბუშანურის პოეტური ნააზრევის ნამდვილი ფასი და მნიშვნელობა; მოეხსენებოდათ, მაგრამ რატომღაც არ ჩქარობდნენ მისი შემოქმედების უეჭველი ღირსებების დანახვას, აღნიშვნას, საქვეყნოდ აღიარებას...“ – ვკითხულობთ კრებულის შესავალში.

ხალხური ლექსის ღონიერებით და უებრო თვითმყოფადობით სავსე მისმა ლექსებმა მთავარი ჯილდო ისედაც მოიპოვა – მკითხველის დიდი სიყვარული.