ოთარ მამფორიას ლექსებზე, რომლებმაც 50-ზე მეტ პოეტურ კრებულში მოიყარა თავი, არაერთი მშვენიერი სიმღერაა შექმნილი („ყაყაჩო“, „ნიბლია“, „ბეღურა და მერცხალი...“), მისი პიესები („წუთისოფელის კომედია“, „მეტეხის ჩრდილში“, „იეთიმ გურჯი“, „ჭიხვინებს უმხედრო ბედაური“, „ნუგეშა“, „ტაგუ“) ანშლაგით იდგმებოდა საქართველოს თეატრებში და საქართველოს ტელევიზიისა და რადიოს ოქროს ფონდშია შეტანილი.

აკაკი წერეთლის სახელობის პრემიის ლაურეატი პოეტი თავის უდიდესი პიროვნული ხიბლის, განსაკუთრებული იუმორის („მამფორიზმების“, როგორც გიგა ლორთქიფანიძემ შეარქვა) წყალობით, ყველგან და ყოველთვის დიდი სიყვარულითა და პატივისცემით სარგებლობდა.