რენე კალანდია მომავლის პოეტია. ეს არ ნიშნავს იმას, რომ იგი ძნელი გასაგებია. პირიქით, „ადვილი“ პოეტია. მისი ლექსი სავსებით შეესაბამება თანამედროვე გემოვნებასა და განწყობილებას. ზუსტად ასახავს დროს და ამიტომაც ეკუთვნის მომავალს, როგორც თანადროულობის პოეტური დოკუმენტი.

ეს არის ღია შეგრძნებათა სამყარო, რომლის ინტერიერში გამოირჩევა მძაფრი თემები: სამოქალაქო ომი, განუკითხაობა, დიქტატურა, ტერორი, სოხუმი, ზუგდიდი, აყრილი ღირსება, შიში, შიმშილი, ზნეობის კრიზისი და მისთანანი. რენე კალანდიას პოეტური სამყარო ხმაურისა და პროტესტის ესთეტიკაზეა დაფუძნებული. თავისი მეამბოხე სულისკვეთებით იგი უახლოვდება ნეოავანგარდიზმის იმ ფრთას, რომელიც განსაკუთრებული სოციალური აქტივობით გამოირჩევა და იბრძვის კონფორმიზმისა და მერკანტილიზმის წინააღმდეგ.