ოცდამეერთე საუკუნის ქართულმა პოეზიამ ერთი აშკარა მახასიათებელი შემოგვთავაზა: ბანოვანთა რიცხობრივი უპირატესობა, რომელსაც ახლახან კიდევ ერთი ახალი სახელი და გვარი შეემატა: თამარ ჟღენტი.

 

კანონიკური ლექსი თუ ვერლიბრი? – ისევ აქტიურია ეს შეკითხვა და ავტორი პასუხობს: ორივე!

 

სხვაგან წაგვიყვანა:

 

თითქოს განთიადს მზემ დაუბარა:

„ჩემს ამოსვლამდე – ცა გალილეო!“

ისე გალურჯდა, – ვერ დაუფარავს

აღფრთოვანება ყრმა გალილეოს.

უცნობი ლოგოსიც მოგვაწონა: გასისხლთესლება.

საცხოვრისიც დიდი ბრიტანეთის სამეფო.

თამამი სტრიქონი წაგვაკითხა:

პირველი ლექსი უსათუოდ ქალმა დაწერა.

მინდა არ დავეთანხმო, მაგრამ როგორ?

 

ვახტანგ ჯავახაძე