თამაზ ბაძაღუა გამორჩეული სახელია ქართული პოეზიის ბოლო ათწლეულების ისტორიაში. მან შექმნა მეტაფიზიკური ლექსის თავისებური სახე, რომელიც განსხვავდება ქართულ ლიტერატურაში მანამდე არსებული ფორმებისგან. თანაც მის მიერ მიგნებული ფორმა საკმაოდ სიცოცხლისუნარიანი აღმოჩნდა და არათუ შეინარჩუნა ძალა და მნიშვნელობა, არამედ ახალ სივრცეებშიც გააღწია.

ის არ მოსულა რაღაც პროგრამით, გარდაქმნისა და განახლების იდეებითა თუ ინსტრუქციებით, პოეტური კომპლექსი მასში წინდაწინვე იყო გარდაქმნილი. ახალმა პოეზიამ მისი ნიჭი დაიხმარა იმისათვის, რომ თავისი თავი გამოეხატა.